Paralel Montajdan Doğan Anlatı

“… Böyle bir süreç, çeşitli montaj ekollerinin ortaya çıkmasına sebep ol­muştur, çünkü anlatı hep montaja ihtiyaç duymuştur. Bu ekollerden ilki, en çok bilineni, hâlâ hâkimiyetini sürdüren, Griffith ile anılan Amerikan sinemasının “paralel almaşık montaj ekolü”dür. ‘Organik montaj’ ve ‘çap­raz kurgu’ isimleri de alan bu yaklaşım için, herhangi bir popüler filmdeki montaj anlayışı örnek verilebilir: Aynı mekânda, ancak farklı kamera ko­numlarıyla görüntülenen ve çoğunlukla perdede birlikte görüntülenme­yen, iki kişinin karşılıklı konuşması; bir kovalamaca sekansı; çarpışmak üzere birbirine doğru ilerleyen iki araç, iki askerî birlik; farklı mekânlarda içinde bulunduğu tank su ile dolarken ölüm tehlikesi içerisindeki kurban ile suyun akışını durdurmak için kontrol odasına ulaşmaya çalışan kah­raman; yüksek bir binadan düşen kahraman ve kurtarmak için ona doğ­ru bütün gücüyle uçan süper kahraman. Arijon paralel montajın “bir ilgi merkezinden diğerine gidip gelinerek ilgili ya da karşıt öykü çizgilerinin açıklıkla ifade edilmelerinde”(1995; s. 19) kullanıldığını söyler.” (Film Atölyesi, İlic, s. 133)

Bunun yanında Deleuze paralel montaj ekolünün anlatı ile bütünleşmiş bir doğası olduğunu düşünür. Paralel montaj bizi anlatıya, öykülemeye doğru yönlendirecektir. Eren Ergünel’in bu tür bir uygulamadan hareketle yaptığı Yarık (2018) adlı filmi, anlatı ile paralel montajın birlikteliğinin önemli örneklerinden biri: